Wyjazd. Rozdział 7.

 -Dziewczyno co ty wygadujesz .?- spytała oburzona babcia wstając gwałtownie.

-Pamiętasz to spotkanie, o którym Ci opowiadałam .? Odziedziczyłam dom i majątek po rodzicach taty.

Babcia opadła na krzesło, a dziadek podszedł bez słowa do okna.

Cisze pierwszy przerwał Sam.

-Zamierzasz nas tak zostawić .?

-Sam.To nie tak. Moje życie nie ma sensu.Nic mnie tutaj nie trzyma. Potrzebuje nowego startu. Nowego pomysłu na przyszłość.

Gerda siedziała załamana przy stole, a Sam ciągle wpatrywał się w okno.

-Rozumiem twój wybór. Możesz się wyprowadzić. Pod jednym warunkiem.

Usłyszałam stanowczy ton Gerdy.

-Jaki .?

-Musisz nas odwiedzać i pisać do nas listy co miesiąc, żebyśmy byli spokojni, że nic Ci nie grozi.

-Oczywiście, że się zgadzam.

Babcia podbiegła do mnie obejmując mnie mocno. Po chwili przyłączył się i Sam. Poszłam do swojego pokoju. Wzięłam gorącą kąpiel. Strumienie wody delikatnie oblewały całe moje ciało. Woda zawsze jakoś mnie uspokaja. Pomaga myśleć, odciąć się od rzeczywistości, uleczyć rany. Wyszłam z pod prysznica jak nowo narodzona. Ubrałam się w pidżamkę i usiadłam przy komputerze. Musiałam jakoś powiadomić moich znajomych o mojej decyzji. Wysłałam każdemu wiadomość o moim zamiarze. Żegnali się ze mną i większość pozytywnie zareagowało na tą wiadomość. Odwołałam jutrzejsze spotkanie z Emmą, abym mogła się spokojnie spakować. Około godziny 1.00 oddałam się do krainy snów.

--------------------------------Dzień wyjazdu Kristi ----------------------------------

Byłam podekscytowana. Nie spałam najlepiej przez 2 ostanie noce. Oczywiście zabieram ze sobą Sisi. Lot miałam o godzinie 7.00 rano.

Wstałam o 6.oo i zaczęłam przygotowywać się do wyjazdu. Ubrałam się w:

Hazza na lotnisku.

Włosy rozpuściłam. Do torebki włożyłam telefon i portfel. W bagaż podręczny wpakowałam laptopa. Jadąc na lotnisko rozmyślałam o nowym życiu.

Gdy dojechałam szukałam bramki na lot do Londynu. Była to bramka numer 13, pechowy numer. Jedenasta, dwunasta i .. AŁA... Spotkałam się z czymś twardym po czym wylądowałam na ziemi. Pocierałam ręką o czoło.

-Nic ci nie jest.?- spytała osoba w którą własnie wpadłam.

-Nie to tylko kolejny guz .- zaśmiałam się.

Podniosłam wzrok w górę a moim oczom ukazał się śliczny lokowany,brunet o zielonych oczach.

Podał mi rękę, abym mogła wstać. Dotknęłam jego delikatnej dłoni i już stałam na nogach.

-Na pewno nic Ci się nie stało.- Spytał opiekuńczo loczek.

-Tak przecież od jednego upadku nie umrę. -zaśmiałam się ,a na jego twarzy zagościł uśmiech, któremu towarzyszyły przesłodkie dołeczki.

Patrzeliśmy na siebie jeszcze chwilę.

-Przepraszam, ale muszę już lecieć.

-Dobrze. Do zobaczenia.

-Na pewno.- posłałam mu słodki uśmiech i odeszłam.

Przy bramce stała stewardessa.Usiadłam wygodnie na swoim miejscu w samolocie. Włożyłam słuchawki w uszy i zasnęłam. Obudził mnie znajomy głos. To była ta sama stewardessa, która  odbierała bilety. Lądujemy. Gdy wychodziłam z lotniska zamówiłam taksówkę. Podałam adres taksówkarzowi i wyruszyliśmy w drogę. Podróż nie była długa. Kiedy wysiadłam z samochodu. Rozpłakałam się. Nie mogłam w to uwierzyć.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Hey kicie :*

Mam nadzieje ,że wam się spodoba ponieważ akcja się rozkręca.Nawet nie wiecie co się stanie w następnym rozdziale.Teraz stawiam warunek.

 2 komentarze = rozdział 8

Jednokierunkowych kicie :* <3

                                             Hazzy ;3